Hypocriet Nieuwjaar
We hebben het nieuwe jaar weer ingeluid. Miljoenen euro’s aan knallen, fonteinen en vuurpijlen zijn de regenachtige lucht in gegaan en vele honden en katten hebben een paar uur in doodsangst gezeten zodat wij definitief konden afrekenen met 2023.
2024 lacht ons nu toe terwijl onze huisdieren langzamerhand weer op adem komen en een ieder die ik spreek wenst mij de beste wensen toe. Uit beleefdheid wens ik hen, zelfs onbekende, ook het beste toe, ondanks dat ik maar weinig geloof en waarde hecht aan dit jaarlijkse ritueel.
Want hoewel ik begrijp dat het gewoon vriendelijk is om mensen het beste toe te wensen, heb ik niet bepaald het idee dat mijn wens enig verschil maakt in hun leven. De kans dat ik hen het beste heb toegewenst en dit ook werkelijk uit komt is nihil. Bovendien als ik hen het beste toegewenst heb en dit komt voor hen ook werkelijk uit, dan zie ik dat eerder als een heel groot toeval, dan een prestatie waar ik enige invloed op heb gehad.
Terwijl ik de zoveelste onbekende het beste heb toegewenst vraag ik me af of het niet hopeloos hypocriet is om mee te doen aan deze traditie , als ik er zelf niet in geloof en of iets van meen.
Natuurlijk gun ik een ieder het beste maar als ik echt eerlijk ben dan gun ik mijn directe naasten en mijzelf, dit het meest. Dus is het niet gewoon hypocriete beleefdheid als ik ook vreemde de beste wensen blijf geven terwijl ik de wens alleen meen voor mij directe naasten en mijzelf?
Is dat niet gewoon het probleem, dat ik en velen van ons uit gewoonte of traditie dingen blijven doen zonder dat wij er ook enigszins achterstaan. Zijn we als mensen niet te vaak hypocriet in ons handelen, zeggen en of schrijven. Denken we niet veel vaker iets anders dan we aan de buitenwereld toe willen geven en is die hypocrisie, hoe menselijk ook, niet de reden dat we ons onbegrepen voelen?
Ik draaf misschien wat door, iets wat ik, ondanks mijn vele goed voornemens, nimmer onder controle lijk te krijgen, waardoor het inmiddels niet meer tot mijn nieuwjaar resolutie behoord. Want dat is in mijn ogen het tweede belachelijke van nieuwjaar. De goede voornemens die ieder jaar weer voorgenomen worden en in 99% van de gevallen nimmer vol worden gehouden.
Waarom nemen we ons voor dat we iets vaker of juist niet meer gaan doen, als we eigenlijk van te voren al weten dat dit ons waarschijnlijk niet gaat lukken? Waarom geven we niet gewoon toe dat we het niet kunnen, durven of willen maar meten ons in plaats daarvan een houding aan alsof we het behalen van het voornemen serieus nemen? We zijn niet serieus, we zijn hypocriet.
Het meest bizarre van dit alles vind ik dat de meeste van ons dit allang weten en zelfs aan zichzelf toegeven en toch ieder jaar weer vol overtuiging duiken in de hypocrisie van de goede voornemens en de beste wensen.
Dus dat was mijn goede voornemen. Niet meer meedoen met de hypocrisie. Niet meer doen alsof ik het meen. Niet meer de beste wensen.
“U ook de beste wensen” hoor ik mezelf zeggen tegen de onbekende medewerker van het Kruidvat. Blijkbaar ben ik ook liever hypocriet dan onbeleefd en behoor ik tot de 99% falende voornemens.
BASTIAAN TOORENENT