De beste moeder

Zittend op mijn bank met mijn eerste kopje koffie van de dag denk ik aan mijn moeder. Het is Moederdag en zou ik niet zo ver van haar wonen en zou ik niet moeten werken vandaag, dan zou ik langsgaan met een bloemetje en iets lekkers. Want dat verdiend mijn moeder als geen ander.

Ik zou mij geen betere moeder voor mij kunnen bedenken.

En ik weet dat bijna iedereen dat zegt over haar of zijn moeder. Ik weet dat duizenden mensen vandaag hun moeder een bloemetje komen brengen al is het alleen maar omdat het eigenlijk zo hoort. Ik weet dat van deze uitspraak wordt gedacht dat het logisch is omdat de meeste mensen van hun moeder houden. Maar in mijn geval is het niet automatisch zo logisch.

Enkele jaren geleden ben ik me namelijk gaan beseffen dat als mijn moeder, mijn moeder niet zou zijn, ik haar waarschijnlijk alleen zou zien als een vage kennis. Een kennis die je liever mijd dan samen mee op vakantie zou gaan. Een kennis waarbij ik bij een onverwacht bezoek zou doen alsof ik niet thuis ben of op het punt stond om weg te gaan.

Ik weet dat het niet aardig is om te zeggen, maar het is wel de waarheid. En soms denk ik zelfs dat mijn moeder, als ik niet haar zoon zou zijn, zij er het zelfde over zou denken. Het is namelijk iets waar zij en ik niets aan kunnen doen. We lijken nu eenmaal teveel op elkaar.  Onze karakters zijn bijna gelijk en daardoor toch geheel verschillend. We hebben vaak dezelfde gedachtes en komen toch totaal ergens anders uit. En daardoor is mijn moeder voor mij de meest irritante persoonlijkheid die er bestaat. Ik hou heel veel van haar maar kan er soms ook niet luchten of zien. Ze haalt, zonder dat ze er werkelijk iets voor doet, het slechtste in mij naar boven en omdat ik haar zo goed begrijp, snap ik helemaal niets van haar en zij niet van mij.

In het verleden ben ik daar vaak kwaad over geweest. Schoof alle schuld naar haar. Trok alles wat ze zei of deed in twijfel en rebelleerde tegen alles wat zij was. Maar sinds ik me besef hoe het werkelijk zit, ben ik haar alleen maar dankbaar.

Want ze heeft altijd van mij gehouden. Ze heeft altijd voor mij klaargestaan. Ze is er altijd voor mij geweest terwijl ik de meest verschrikkelijk zoon was die zij kon krijgen.

Als klein kind was ik driftig, temperamentvol en heel erg druk.  Maar mijn moeder gaf niet op, greep niet naar medicijnen voor mij, en had ondanks mijn geschreeuw en ongehoorzaamheid, engelengeduld.

Als tiener deed ik alles wat God verboden had, weigerde ook maar iets aan school te doen en verweet haar alle ellende die ons overkwam. Maar ondanks dat zij ook moest dealen met een man die ongeneeslijk ziek was, de vader van haar kinderen die langzaam dood ging, bleef zij in mij geloven, stimuleerde me in mijn vele talenten en stond voor mij op de bres als mij onrecht werd aangedaan.

Als student gaf ik haar alleen maar enige aandacht als ik geld van haar nodig had, of er doorheen zat door mijn studie of het handelen van het verdriet rondom de dood van mijn vader. Maar hoewel mijn moeder hetzelfde verdriet had, hoewel ze vond dat ik beter met geld om moest gaan en zelf steun kon gebruiken in haar situatie als weduwe, was ze er altijd, gaf me toch weer wat geld als het echt nodig was en reed desnoods meer dan 100 kilometer naar mij toe om mij te troosten.

De lijst gaat nog even door. Want bij al mijn relatie problemen was zij degene die er was. Bij al mijn voorstellingen is zij degene die zeker komt kijken. Bij al mijn financiële problemen is zij degene die mij helpt om eruit te komen.

Je kan het zien als dat zij dit hoort te doen omdat zij mijn moeder is.

Maar eigenlijk zit haar taak als moeder er allang op. Eigenlijk had ze al mijn problemen en grillen niet te hoeven te tolereren. Eigenlijk had ze me allang af kunnen schrijven.

En ik zou het nog verdiend hebben ook.

Mijn moeder is de beste moeder die er voor mij had kunnen zijn. En hoewel ze nooit mijn beste vriendin zal worden, ze me ook het meest irriteert van alle personen die ik ken, ze in mijn ogen totaal verkeerd uitkomt met dezelfde gedachten. Hou ik zielsveel van haar. Want zij is de moeders der moeders en hoewel ik nooit de perfecte zoon zal zijn, staat ze zelf op haar oude dag nog dagelijks voor mijn klaar. Mijn moeder verdiend mijn Bewondering en dankbaarheid als geen ander. Zij verdiend een waardige moederdag.