Bedankt Meneer Aart

Als de dag van gisteren zie ik me nog zitten op de koude vloer van de toneelstudio. Ik was chagrijnig en had absoluut geen zin in de workshop die we als gehele klas de komende twee weken zouden krijgen.

Deze man, deze gast docent zou me natuurlijk niets kunnen leren.
Deze man had het vak als acteur verloochend.
Hij was commercieel gegaan, wat toen nog als doodzonde werd gezien onder theatermakers en kunstenaars.

Hij speelde altijd maar dezelfde rol, jaar in, jaar uit en dat ook nog eens in een kinder-tv show. Lager kon je in mijn achting niet zakken.
En deze man zou me iedere dag, twee weken lang,  6 uur per dag, lessen gaan geven.
In mijzelf motiveerde ik me alleen door steeds weer te zeggen;

“Alles voor de kunst”.

Ik was een veel te inhoudsloze idealist die eigenlijk nog geen enkele weet had wat het vak van acteur en theatermaker nu inhield. Ik had een idealistisch beeld waar, als ik nu naar mezelf kijk en mijn carrière, ik zelf ook nimmer aan heb kunnen voldoen.

Toen de deur open ging kwam er meteen een vloeiend betoog. Zonder enige twijfel stond de man voor ons te oreren als ware de vierhonderd jaar oude tekst van Shakespeare niet van te voren bedacht.
Ik keek mijn ogen uit.
Vanaf het eerste woord hing ik aan zijn lippen en voordat ik het zelf goed doorhad begon er een grote bewondering te ontstaan.

Deze man wist wel wat acteren inhield.
Deze man verstond het vak als geen ander.
Deze man was vriendelijk, intelligent en waarachtig.

Dezelfde man zag ik die avond weer tegen een pop praten.
De man was boos op Tommy omdat hij samen met Pino zijn bal in de tuin van Meneer Aart had geschopt en daarmee de net geplante bloemen kapot had gemaakt.

Meneer Aart was waarachtig boos terwijl hij in het echt heel vriendelijk was.
Terwijl hij die middag nog een Shakespeare tekst uit zijn mauw had geschut alsof het niets was geweest.
Terwijl hij die middag mij een van de belangrijkste lessen van mijn hele toneelschool carrière had geleerd door het me zelf alleen maar in te laten zien wat het vak van acteur werkelijk inhield.

Aart Staartjes was samen met Pierre Mancini (van de wel bekende Melkunie koeien reclames) een van de eerste acteurs die mij liet inzien dat acteren meer is dan alleen serieuze kunst.
Dat kindertv of kindertheater misschien nog wel uitdagender kan zijn dan Shakespeare.
Dat je als acteur eigenlijk alles moet kunnen ook al lijkt het nog zo stom en gemakkelijk.
En dat zelfs het meest eenvoudige verhaaltje, mits goed gespeeld, van grote betekenis kan zijn voor het publiek wat het aanschouwd.

Het bericht dat nu Aart Staartjes is overleden doet mij werkelijk verdriet.
Want hij was een mooi mens, een vakman en een enorme inspiratie.

Bedank Meneer Staartjes, ik zal u nooit vergeten.